Ülkücüler de Ağlar
O bakışların varya anne...
Hiç konuşmasanda her şeyi ama herşeyi anlatıyor...
1986 Yılıydı...
Tam 6 yıldır senden uzak,sana hasret,"Beton yığınlarının içersinde,demir parmaklıklarının arkasında yaşıyorum"...
Sense şube şube,cezaevi,cezaevi o şehir bu şehir kar kış fırtına demeden peşimde...
Ayda birde olsa 5 dakika da olsa tel örgülerin demir parmaklıklarının gerisinde görüşüyorduk...
6 yıl sonra memleketi "ucurumun eşigine"getiren 18-20 yaşlarındaki biz(!)teröristlere de açık ziyaret hakkı verilmişti...
Ve ben sana doya doya sarılıcaktım...
O gün geldi.
On dakikalık zaman 6 yıl sonra geldi.
Önce elini öptüm,sonra sarıldım sana...
Bir şeyler anlatmaya başladım ben...
Sen hep sustun...
Sadece baktın...
Durmadı zaman...
Kendime koguşta geldim.
Ertesi gün gazetelerde sen ve ben vardık"idam mahkümu sag görüşlü Cafer YAYLAN acık ziyarette
annesi Fatma YAYLAN la görülüyor şeklinde...
Fotografa dikkatlice baktım...
Sen beni dinlemiyormuşsun bile..
Gözlerini bana dikmiş:sen ne anlatıyorsun oğlum"ben seni istiyorum""daha sana doyamadım" der gibiydin.
Ben ise muhtemelen sana"o"nu gördünmü?"şu"nu gördünmü?gibi "vefasızları"sormuşumdur...
Senin gibi büstü dikilecek "vefa abidesi" varken........
Ah anne.... ah..
Caresizlik nedir bilirmisin sen.
Tabi bilirsinde...
Benim caresizligimi anlarmısın sen...
Bana ikinci defa yaşatıyorsun...
Ankaranın ayazı çekilmez.Hele Hüseyin gazi dağının ayazı hiç cekilmez...
Yagmurlu fırtınalı bir kış günü hiç beklemedigim bir zamanda ziyaretime gelmiştin...
Görüş kabininde duvara yaslanmış güçlükle duruyordun.
Hayırdır anne, niye yalnız geldin diye sordugunda...
Oglum doktarlar az bir ömrün kaldı dediler bende dogru sana geldim.
7 cocugun içersinde seni cok severim dediginde seni duymamıştım daha dogrusu duymak ismemiştim...
Bir daha yalnız gelmemen konusunda seni uyarmış,koğuşuma dönmüştüm...
Ancak kendime koğuşta geldigimde kimse görmemesi için tuvalete gittim... ağladım...ağladım...
Sana en cok çektiren... ama en cok sevilen...
Sana sadece göz yaşı verebilen ben...
Abtesimi alıp arkandan "yasin "okudum.
Babama telgrafla sana kızmamasını söyledim...
Ceza evi içersinde bir ceza evi daha yaşamaya başladım...
Seni düşünmek ve caresizlik beni deli ediyor...
Ve ben bir şey yapamıyorum... yapamıyorum...
Bu gün dışarda yanındayım sen hastanede "ölümle pençelişiyorsun"
Ben yine sana bir şey yapamıyorum...
Hatta dogru dürüst göz yaşı bile dökemiyorum...
Anne ne olur,beni ilk göz yaşımla bırak...
Daha önce nerede agladıgımı hatırlamıyorum...
Ama bir keresinde...
110 gün Göz altında kaldıgım akıl almaz işkenceler gördügüm şubede ağlamak istedim...
Ama ağlayamadım...
İşte o zaman bir kez daha "erkek" olduğumu anladım...
Erkekler ağlamaz oğlum derdin ya, anne...
Ağlamadım...
İlgili ilgisiz kimseyi "yakmadım"...
Tek başıma geldim...
Tek başıma hüküm giydim...
Tek başıma 10 yıl 28 gün sonra cıktım...
Sayende anne...
Ben seni utandırmadım...
Başını öne eğdirmedim...
Sende benim başımı eğme...
Beni bırakma anne...
Hani "Türkeş" tahliye olmuştu...
Bir heyetle geçmiş olsun ziyaretine gitmiştiniz...
İçinizden biri Türkeşe efendim
siz tahliye oldunuz benim oğlumuda cıkarsanız dediginde..
Türkeş in caresizlik icersinde nasıl ağladıgını anlatmıştın bana..
Türkeş gibi bir insan nasıl ağlardı..
ülkücülerde ağlar anne..ülkücülerde ağlar..
Sana ihtiyacım var anne..
Sen varken ben hala cocuğum..
Acıkacagım...
Üşeyecegim...
Büyümek istemiyorum anne...
Bilirsin ben biraz "egoistim"...
Bilirim beni düşündügünü...
Bana bakman için isterim seni...
Ama ben sana dogru dürüst bakamam çaresiz kalırım hep...
Hani bir gün vurulmuş kolum alçılı eve gelmiştim.
Sen vuruldun oglum dediginde;
--"Top oynarken kırıldı" demiştim.Sense;
--"Hayır oglum ben vuruldıgunu rüyamda gördüm"demiştin.
Anne yüregi...
Anne gözü...
Sen hep bana böyle baktın...
Ben ise sana çaresizlikle bakıyorum...
Bu adaletsizlige, bütün adaletsizlige,oldugu gibi isyan ediyorum...
Fikri ARIKAN,Ali Bülent ORKAN bulundugumuz yerde idama gidişlerine nasıl çaresiz kaldı isek...
Onların geçte olsa hesabını sorar, misillemesini yaparız...
Sen anne ...Sen...
Senin hesabını kimden soralım?...Kime misilleme yapalım?...
Çaresizlik sarıyor dört bir yanımı...
Hiç bu kadar çaresiz kalmadım anne...
Teslim olmakta yok yenilmez ruhumda...
Boynum kalın kurt gibiyim tamam anne...
Ama gücümü nerde kullanacagımı bilmiyorum...
Bilmemek ne kötü birşey...
Kader aglarını mı örüyor ne?...
Ben kadere teslimim...
Sen biraz daha diren anne...
Ben yine aptesimi alıp arkandan "Yasin" okuyacagım...
Beni ne olur bırakma...
Bırakırsan eger hakkını "helal" et anne...
OĞLUN CAFER YAYLAN...
CAFER YAYLAN
Mesaj Sayısı
Doğum Tarihi
Konu: Ülkücüler de Ağlar 
Çarş. 6 Mayıs 2009 - 14:59