Hikmetinden Sual Olunmaz

Neden Hz Yakup yanında onca evladı varken
illa Yusuf diye ağlayıp gözlerini kör eyledi...
Sevgi sadece evlat sevgisi ise
Bu sevgiyi kendine yaşatacak hiç mi evladı yoktu...
Diğer evlatları ona bu evlat sevgisini veremez miydi...
Bir sevgi uğruna hele ki yanında bu sevgiyi giderecek
Başka kişiler olduğu halde gözler körleştirilebilir miydi...
Ve Yusuf'un geleceği bilinmediği halde
geleceğine dair bu kadar ümit beslenir miydi...

Neden Mecnun illa Leyla deyip çöllere düştü.
Mecnun için başka bir sevgili bulunamaz mıydı...
Hiçbir kız Leyla'nın verdiğini veremez miydi Mecnun'a...
Eğer istek sadece dünya ise o çölde Leyla'dan daha güzelleri vardı...
Yok eğer istek hem dünya hem ahiret ise
O çölde yine bunu Mecnun'a verecek kızda vardı...
Ama Mecnun illa neden Leyla diye çöllerde idi...
Neden Leyla'nın artık dünyadan göçtüğünü öğrendiği halde
Onu unutup gitmek yerine gidip Leyla'nın tabutuna uzanıp
Onsuz hayatı kendisine haram eyleyip o canı verenden ölümü istedi...
Ve canı veren onun isteğini kabul edip o canı Leyla'sız dünyada bırakmadı...

Neden Bülbül Gül için ağlayıp durdu hep...
Gül'ün dikenlerinin her seferinde vücuduna batıp kendisine acı vereceğini
bildiği halde neden Bülbül hala güle konmaya gülü koklamaya devam etti.
Bülbül için gül sadece bir çiçekse eğer
gülün verdiği çiçekliği verecek bir çok çiçek vardı şu dünyada...
Ama bülbül neden hiçbir çiçeği görmeden
ısrarla gül için ağlayıp güle konup gülü kokladı...

Zannediyor musunuz ki Yakup için Yusuf sadece bir evlattı...

Zannediyor musunuz ki Mecnun için Leyla sadece bir sevgili idi...

Zannediyor musunuz ki Bülbül için Gül sadece bir çiçekti...
Eğer sadece Yakup için evlat...
Mecnun için sevgili...
Bülbül için çiçek olsaydı anlam

Ne Yusuf için gözler kör edilirdi... ve gelene kadar dünyaya küsülürdü...

Ne Leyla için çöllere düşülür ölümü ile ölünürdü...

Ne de Gül için onca dikenine rağmen gözyaşı dökülür
ve hala üzerine konulup kokusu koklanırdı...

Bunu anlamak için Yakup olmak lazım...
Sadece Yakup olmak değil Yusuf gibi evlat sahibi olmak lazım...
Bu da yetmez... en önemlisi Yakup gibi sevmek lazım...
Ve Yusuf'un yokluğunda gözleri dünyaya körleştirecek sevgi lazım...

Bunu anlamak için Mecnun olmak lazım...
Sadece Mecnun olmak değil Leyla gibi bir sevgili lazım...
Ve Mecnun gibi sevmek lazım...
Leyla'sı Mevla'ya ulaştığında onunla Mevla'ya gitmeye hazır olmak lazım...
Bu sevgiyi yüreğine canına işlemek lazım ki sevgi ve sevgili gittiğinde
canı da onunla gitsin ki sevgili olmadığında o da olmasın...

Bunu anlamak için Bülbül olmak lazım...
sadece bülbül olmak değil Gül gibi bir çiçek lazım...
Ve Gül'e bülbül gibi özlem duymak lazım...
koklamaya geldiğinde batan dikenlere katlanmak
Ve akan kanı görmemek lazım...

Yusuf gelmeden kim açabilirdi Yakub'un gözlerini..
Leyla ölünce kim yaşatabilirdi Mecnun'u..
Gül'ü koklarken akan kanın
kan olmadığını kim anlatabilirdi Bülbül'e..

Tek bir olan biri...

Yakub'unda... Mecnun'unda... Bülbül'ünde Rabbi olan ALLAH
Yusuf'unda... Leyla'nında... Gül'ünde Rabbi olan ALLAH

İşte her şey tek bir şeyde cevap buluyor..
İşte her şey tek bir şeyde son buluyor..

O hükmü kestiyse... O hükmü yazdıysa

Artık ne göz açılabilir O izin vermeden
Artık ne can hayatta kalabilir O canı vermeden
Artık ne akan kan durabilir O durdurmadan

Sonu yok bu sevdanın O sonu kesmeden
Açıklaması yok bu sevdanın
sevdayı gönüle yerleştiren açıklamasını yapmadan

İşte her şey tek bir şeyde cevap buluyor..
İşte her şey tek bir şeyde son buluyor..

Çünkü bu cevabı bulunca tüm sorular en güzel cevaba ulaşıyor
Çünkü bu sonu bulunca en güzel başlangıç oluyor
Çünkü O'nu bulunca kayıplar en güzel kazanç oluyor..

İşte körleşmek.. aslında kayıp ama en güzel kazanç oldu O'nunla..
İşte ölüm... yokluk gibi aslında ama en güzel varlık oldu O'nunla..
İşte kan... en büyük acı aslında ama en güzel koku oldu O'nunla..

Yakup... ne güzel oldu Yusuf ile...
Mecnun... ne güzel oldu Leyla ile...
Bülbül... ne güzel oldu Gül ile...

Aslında hepsi en güzel bir güzel ile güzel oldu MEVLA ile...

O'nun için yaşamak... O'nun için sevmek... O'nun için olmak...
İşte her şey tek bir şeyde cevap buluyor...
İşte her şey tek bir şeyde son buluyor...

"Söz manadan, mana da sözden ayrı değildir. Tıpkı tenin candan (ruhtan) ayrı olmadığı gibi

O'nun için yaşamak... O'nun için sevmek... O'nun için olmak...
İşte her şey tek bir şeyde cevap buluyor...
İşte her şey tek bir şeyde son buluyor...

Çok güzel bir anlatım... Sevgideki samimiyet içtenlik budur...