Örgütten defalarca kaçma girisiminde bulunan, sonunda Iran tarafindan yakalanip Türkiye'ye teslim edilen Arif Kaçim adli PKK'li müthis itiraflarda bulundu.
Arif Kaçim, 18 kardesin 11’incisi olarak dünyaya geldi. 2005 yilinda agabeyi Müslüm ile birlikte PKK’ya katildi. Örgütten iki kez kaçma girisiminde bulundu, ama yakalandi. Üçüncü kaçisinda Iran’a gitti. 10 ay cezaevinde yattiktan sonra Türkiye’ye teslim edildi. Arif, yasadiklarini, PKK’nin Kandil üssündeki son durumu ve ibretlik öyküsünü tüm ayrintilariyla anlatti
Abdullah’dan olma, Hanim’dan dogma Sanliurfa-Suruçlu Arif Kaçim, 18 kardesin 11’incisi olarak 1989’da dünyaya geldi. Sevdigi kizdan yüz bulamayinca, para sikintisi da çekince, hele bir de agabeyi Müslüm’ün ‘daga gidecegini’ ögrenince, o da heveslendi, PKK’nin dag kadrosuna katilmaya.
Daga gidisleri, SHP (Sosyal Demokrat Halkçi Parti) Suruç Ilçe Baskanligi’nda çaycilik yapan Tuncay ayarliyordu. Agabeyine, “Ben de gelecegim, götürmezseniz PKK’ya gidecegini babama söylerim” dedi. Müslüm, konusmayi kimsenin duyup duymadigini anlamak için saga-sola bakti.
‘ARIF OLAN ADIM DOGAN OLDU’
Suruç’tan ayrilali yillar olmustu. Iran’da yakalanip Hakkâri’nin Yüksekova Ilçesi’nde Türk yetkililere teslim edildiginde, örgüte nasil katildigi aklina geldi. Az sonra, sorgucunun da benzer bir soru yöneltecegini tahmin ediyordu. Sorgucu, ilk detayli sorulari yönelttiginde; o gün, ders kitaplarini eve birakisi, üzerindeki elbiseleri çikarip eskilerini giyisi gözünün önüne geldi. Gözlerini tavana dikti ve o günü anlatmaya basladi:
“29 Mart 2005 günü okul çikisinda, isyerimiz olan kasap dükkânina gittim. Biraz sonra, bizi daga götürecek olan Tuncay telefonla aradi, ‘Sanliurfa Otogari’na gelin’ dedi. Agabeyim, ‘Oglum, bak gelme’ dediyse de ben diretince, ‘Eve git, üzerini degis gel, hemen çikalim’ dedi. Üzerimdeki elbiseler yeni sayilirdi. Kardeslerim giysin diye eski elbiselerimle degistirdim. Dükkâna, küçük kardesim Abdullah’i birakarak Suruç Otogari’na gittik. Cep telefonlarimizi da yanimiza aldik. Buradan otobüsle Sanliurfa Otogari’na geldik. Bizi Tuncay karsiladi.”
O gece, Tuncay’in bir akrabasinin evinde kaldilar. Arif’in içinde bir pismanlik belirmisti; “Agabeyim kizar” diye bir sey de söyleyemiyordu. Evden ayrilirken, annesi nereye gittigini bilmiyordu, gözleri yagmur bulutu gibiydi. Elinin tersiyle gözlerini sildi, anlatmaya devam etti:
“30 Mart 2005 gecesi, terminalde Sirnak otobüsüne bindik. Silopi’yi geçtikten sonra, adini bilmedigim bir yerde inerek, Irak istikametinde 1-2 km yürüdükten sonra, üç kisilik terör örgütü grubuyla karsilastik. Bu örgüt mensuplariyla, Tuncay daha önce telefonla görüserek anlasmis. Ben bu arada üzerimdeki cep telefonu ile gizlice aileme mesaj attim; agabeyim Müslüm ile birlikte örgüte katilmak üzere oldugumuzu, pisman olmamiza ragmen geri dönemedigimizi, bize yardim etmelerini yazdim. Bana, karakollara haber verdiklerini belirten mesajlar gönderdiler. Örgüt mensuplarinin elinden kurtulamadik. Bizi, o bölgenin sorumlusu oldugunu söyledikleri ‘Ferman’ kod adli örgüt mensubuna götürdüler. Yaklasik 4-5 saat sonra söz konusu yere geldik. Üzerimizde bulunan cep telefonu, kimlik, fotograflar ve paralari aldilar. Bana ‘Dogan’, agabeyime ‘Sehmuz’ kod adini verdiler.”
Örgüt, agabey-kardesi de ayirmisti. Kamp yerleri de sik sik degistiriliyordu. Bir seferinde, nöbet yerindeyken, bir terörist “Buradan 8-9 saat yürüyüsle Türkiye’ye gidilir” dediginde heyecanlandi. Arif Kaçim, ilk kaçis denemesini söyle anlatiyor:
“2005 Nisan ayi ortalarinda, alti kisi ile birlikte, aksam yemek saatinde kaçmaya karar verdik. Bize daha önceden söylenilen istikamet ile Türkiye’ye dogru kaçabilecegimizi düsünüyorduk. Zaten kampin bulundugu yerdeki Abdilkofil Dagi’nin zirvesine çikildiginda, Türkiye siniri görünüyordu. Ancak bulundugumuz yerle Türkiye siniri arasinda yaklasik 9-10 saat yürüyüs mesafesinde bir ova bulunuyordu. Alti kisi kamptan gizlice kaçarak daga dogru yürümeye basladik. Bir süre sonra hepimizi yakaladilar. Bizim ellerimizi baglayarak ait oldugumuz kampa geri getirdiler. 5-6 gün ellerimiz bagli kaldik. Sonra tekrar serbest biraktilar. 2005 Haziran ayi sonunda egitimler bitince, herkese PKK/KONGRA-GEL terör örgütü üyesi oldugumuza dair kimlik verdiler. Egitim devresi bittigi için bir eglence düzenlediler. Sonra da görev alanlarimiza dagittilar.”
TABUR HUZURUNDA MAHKEME
‘Dogan’ kod adli Arif, ilk denemesinde yakalanmisti; ama kaçma düsüncesinden vazgeçmemisti. 2005 Ekim ayinda hemserisi olan ‘Servan’ kod adli teröristle konusurken, onun da niyetinin kaçmak oldugunu anladi.
Saat 01:00-02:00 nöbetindeydiler. Bulunduklari kampla, Duhok kenti arasinda ‘S. Ahmet Kampi’ vardi. Arif o geceyi söyle anlatiyor: “Kamptan, silah teçhizatimizi birakarak kaçtik. Kadin nöbetçi, kaçtigimizi yaklasik iki saat sonra anlamis. Hemen telsiz ile S. Ahmet Kampi’na haber vermisler. Bizi yakalayip, S. Faik Kampi’na götürdüler. Ellerimizi baglayarak sabaha kadar beklettiler. Sabah, taburun huzurunda mahkemeye çikardilar. Mahkeme sonucunda bir daha kaçmamak sartiyla bizi serbest biraktilar. Durum böyle olunca, onlarin güvenlerini kazanmak amaciyla daha çok çalisarak gözlerine girmeyi denedim ve basardim. Beni her türlü göreve göndermeye basladilar. Bu görevler genellikle lojistik oluyordu.”
Örgüte katilali bir yili geçmisti. Ancak kaçma fikrinden hiç vazgeçmemisti. Agabeyi Müslüm’ün de örgütten kaçtigini ögrendi. Bu durum, onu cesaretlendiriyordu.
Iranli Aram kod adli terörist de kaçmak istiyordu. Aram’la birlikte karargâhtan lojistik malzemeleri getirmekle görevlendirilmislerdi. ‘Görev’ için saat 04:00 civarinda uyandirildilar. Hava aydinlanmamisti. Yanlarina aldiklari üç katirla birlikte Kandil karargâhina dogru yola çiktilar. Kamptan 10-15 dakika uzaklastiktan sonra yönlerini degistirip, Iran tarafina yöneldiler. Bazi yerlerde kosuyor, bazi yerlerde sine sine, ürke ürke yürüyorlardi: “1 Haziran 2006 günü sabaha karsi Iran tarafindaki Behdinan Köyü’ne yakin bir yerde koyunlarini otlatan bir aileye ait çadira denk geldik. Ailenin reisiyle görüstük, kendisinden giyebilecegimiz birer tane pantolon, biraz da harçlik aldik. Ayni gün saat 10:00 siralarinda Piran sehrine girdik. Ben arkadasima, teslim olmamiz gerektigini söyledim. Arkadasim, kendisinin Salmas’li oldugunu, oraya giderlerse kendilerine akrabalarinin yardimci olacagini söyledi. Saat 16:00 civarinda Salmas Çarsi Karakolu’na gidip durumumuzu anlattik. Bizi nezarete koydular. Sabah Iran istihbaratçilarina teslim ettiler. Üç gün bizi sorguladilar, iskence yaptilar. Bileklerimize vurduklari kelepçelerin izleri, aradan 10 ay geçmesine ragmen hâlâ silinmis degil.”
“PKK'DA FÜZE VAR"
Suruçlu Arif, örgütte çok seylere tanik oldu. O yüzden sorgucularin sorularini cevaplandiriyordu. Iste Arif’in cevaplarindan bazilari:
Telsiz kodlari: Örgütte devamli ayni telsiz kodu bulunmuyor. Telsiz kodlari, öldürülen teröristlerin isimlerinden olusuyor. Ayda bir, sifresi ve adi degistiriliyor. Bu kodlar üst düzey örgüt mensuplari tarafindan kullaniliyor. Ayrica, Türk Ordusu’nun kullandigi telsizleri de dinleyebiliyorlar. Bunun yani sira, milisler araciligiyla askeri birliklerin hareketleri hakkinda bilgi sahibi oluyorlar.
Kullanilan silahlar: Taburlarinda füzeler bulunuyor. Örgütte genel olarak Doçka, Kannas, Bixi, roketatar, M-16, G-3, Kalasnikof piyade tüfegi ile tabancalar ve bunlarin mühimmatlari bulunuyor. Patlayici olarak da C4, TNT ve korteks tipi maddeler mevcut.
Barzani’den destek: Örgüt, Rusya’dan silah ve mühimmat, Barzani tarafindan ise lojistik destek aliyor. Hafif yarali teröristleri kendi içerisinde olusturdugu revirlerde tedavi ettiriyor, agir yaralilarini ise Duhok, Ranya ve Süleymaniye’deki anlasma yaptiklari hastanelere gönderiyorlar.
ABD’liler geliyor: Irak bölgesindeki Hakurk Kampi’nin sorumlusu Resit. Orada 500 civarinda örgüt mensubu bulunuyor. Kandil Kampi’nin sorumlusu Amed. Orada da 350-400 örgüt mensubu bulunuyor. Murat Karayilan, Cemil Bayik isimli örgüt mensuplari Barzani ve Amerika’dan gelen sahislarla görüsüyorlardi. Bu görüsmenin detaylar gizli tutuluyordu.
Kampa aileler de geliyor: Irak’taki kamplara gelip çocuklari ile görüsen aileler vardi. Görüsmeye, örgüt mensubunun hal ve hareketlerini degerlendirdikten sonra karar veriyorlar. Örgüt mensuplari istedikleri zaman aileleri ile irtibat kuramazlar. Örgüt içinde faaliyet gösteren her 100 kisiden 50’sinin Türkiye’ye dönmek istedigini biliyorum.
Arif Kaçim, örgütteki adiyla ‘Dogan’ artik Türkiye’de. Yetkililer, bu kisinin yakinda serbest kalabilecegini de belirtiyorlar.
HEM ASKERI HEM SIYASI EGITIM
PKK’nin önemli merkezlerinden Kandil’deki günlük yasami anlatan ‘Dogan’ kod adli Arif Kaçim, kampta kaldigi süre içinde askeri ve siyasi egitimler gördüklerini belirtti, günlük isleyisi söyle anlatti:
- Sabah kalkis: 06:00
- Kahvalti: 07:30
- Askeri egitim: 08:00’den 11:00’e kadar
- Istirahat ve yemek: 11:00 - 13:00 arasi
- Siyasi egitim: 13:00’ten 17:00’ye kadar
- Serbest saat: 17:00’den 21:00’e kadar
- Yatis: 21:00’de yatis ve nöbet faaliyeti
Kandil’in girisinde ve çikisinda birer saat arayla nöbet tutuluyor. Kampta degisik silahlar bulunuyor. Ayrica örgüt mensuplarinin barinmasi için tastan yapilmis bes adet bina, bir adet yemekhane ve derslik olarak kullanilan yer bulunuyor.
GençTürk Haber
Konu: BİR PKK'LININ KORKUNÇ İTİRAFLARI 
Salı 2 Haz. 2009 - 5:50
Mesaj Sayısı
Doğum Tarihi
