İKİ ÜLKÜ GÜLÜ
“Allah yolunda öldürülenleri sakın ölüler sanma. Bilakis onlar diridirler, Rableri katında Allah’ın, lütfundan kendilerine verdiği nimetlerin sevincini yaşayarak rızıklandırılmaktadırlar. Arkalarından kendilerine ulaşamayan (henüz şehit olmamış) kimselere de hiçbir korku olmayacağına ve onların üzülmeyeceklerine sevinirler.” (Al-i İmran Suresi,169-170. Ayet).
Bu necip davanın her tarihinde yüreklerde acı uyandıran anılası günler vardır. Hiç bir menfaat gözetmeden, vatan’ın bölünmezliği, milletin birliği, devletin bekâsı ve din’in yücelmesi için verdikleri mücadelede kara toprağın bağrına düşen, al kanlarıyla kutlu ülküye can verenler; şehit olarak makamların ve rütbelerin en şereflisine ermişlerdir.“Şahadet riyası olmayan bir ibadettir.” Destansı bir mücadelenin en ön saflarında iman vecdi ile Hakk’a yürümüş, kahramanlıkları ile Ülkücü’ nün gönlünde abideleşmiş bu şahsiyetlerden ikisi; merhum Selçuk DURACIK ve Halil ESENDAĞ’ dır. Arkalarında onları ebediyen yaşatacak büyük bir destan bırakmış, idama beraber gitmiş iki ülkü gülü: 5 Haziran 1983 günü Buca Cezaevi'nde, sabahın ilk saatlerinde asılarak şehit edilmişlerdir.
Selçuk Duracık, Yugoslav göçmeni olan bir ailenin çocuğu olup, Manisa Turgutlu’da ailesiyle beraber yaşamaktadır. Pazarcılık işiyle iştigal olup, önceden birkaç defa çeşitli suçlamalarla cezaevine girip çıkmıştır. Turgutlu Ocak Başkanı ve 5 arkadaşının şehit edildiği olaya adı karışan bir fırıncının öldürülmesi olayında misillemeyi yapan kişi olarak itham edilir ve aranmaya başlar. Arandığı dönemlerde babasını ve ailesini polisin rahatsız ettiğini işiten Duracık, yakın arkadaşlarına “Teslim olmak istiyorum, zira suçsuzum, şahitlerim var. Mahkeme adil davranırsa cezaevinde fazla kalmam, hem evi çok üzdüm hem de nişanlımı. Daha fazla huzursuz olmalarını istemiyorum” der ve teslim olur. Çıkarıldığı İzmir 2 No’lu Askeri Mahkemesi’nde idam kararı verilir. Kararın ardından mahkemede Selçuk DURACIK’ın sesi duyulur: “Durun nereye?” Hâkimler bir an durup arkalarına bakarlar. Selçuk yüksek sesle haykırır “Tamam, ceza verdiniz kendinizce bir hükme vardınız. Ancak insan bir geçmiş olsun der, kulun verdiği ceza çabuk geçer hükmü yoktur. Yeter ki Allah (c.c.) ceza vermesin” diyerek hayrın ve şerrin yalnız Allah (c.c)’ tan geldiğine olan sarsılmaz inancını haykırmıştır.
Halil Esendağ ise Manisa’nın Saruhan ilçesine bağlı Gözlet köyünden olup, Turgutlu’da yaşamaktadır. İdam edildiği zaman daha yeni evlidir ve 21 yaşındadır. Çeşitli suçlamalarla birkaç kez cezaevine girip çıkmıştır. Turgutlu’da yaşanan bir olayda polise olayı yapanın Halil Esendağ olduğunu ihbar ederler, aranmaya başlar. Polis tarafından arandığı bu zamanlarda ailesi kendisini yurt dışına çıkarmayı önerir, fakat o sevdiklerinden ve sevdalısı olduğu bu topraklardan ayrılmayı reddeder. Cezaevi günlerinde kendisini ziyaret eden ağabeyine “Biz burada elli kişiyiz; ailesi, geleni gideni olmayan kardeşlerim var, elinden geldikçe bundan sonraki ziyaretlerinde daha çok erzak getir, onlara da pay edeyim.” der. Tıpkı Selçuk Duracık’ta olduğu gibi, çıkarıldığı mahkeme Halil Esendağ için de idam kararı alır.
Halil Esendağ aynı mahkemeye çıkarıldıkları ülkücü kardeşlerinden iki kefen ister. Devletin idam esnasında giydirdiği kefenin torba gibi bir şey olduğunu, o kefeni giymeleri halinde ellerinin ve kollarının içerde kalacağını, rahat can çekişemeyeceklerini söyler. Koğuşta bulunan 23 kişiden iki kefen parası çıkmaz ancak bir arkadaşlarının ailesinin gönderdiği beyaz nevresimleri cezaevi terzisine diktirerek ona gönderirler. Kendi aralarında o kefene verdikleri isim ise “gelinlik” olur.
Her geceyi arkadaşlarının adını “gelinlik” koyduğu kefenle şahadeti bekleyerek geçiren: Selçuk Duracık ve Halil Esendağ’ın gözlerinde korku ve irade zayıflığından eser bulunmadığını, aksine ölüme çoktan hazır olduklarını aynı cezaevi arkadaşlarından öğreniriz. Ölümden bahsederken korkmak şöyle dursun, “Allah (c.c)’tan ne gelirse baş üstüne” diyecek kadar kâmil bir imana ve Allah inancına sahip olduklarını görürüz.
Haziran ayının 5.günü gece yarısı bu iki ülkü gülü, iki can, iki koca yürek; infaz heyetinin bulunduğu salona elleri kelepçeli halde getirilirler. Son arzuları cenazelerinin ailelerine teslim edilmesi olur. Son kez namaz kılıp dua edebilmiş olmanın verdiği nurla, idam sehpasına Tekbir ve Kelime-i Şahadet getirerek çıkarlar. Her ikisi de Cellat’a, biraz sonra Allah (c.c)’a kavuşacak olmanın verdiği sevinç ile: “hakkını helal et” der. Ölümün ahret hayatına açılan bir kapı olduğuna inanarak, Allah’a iman ederek dünyadaki imtihanlarını tamamlamış olmanın verdiği mutlulukla, boyunları bükük yüzleri kıbleye bakar halde Hakk’a yürürler.
Günler sonra, ülkücü şehidimiz Halil Esendağ’ın babası, oğluna cezaevi günlerinde kader ortaklığı eden ülkücü mahkûmlara bir mektup yazar. Şöyle der: “Halil'in annesi; oğlum şehit oldu mu? Olmadı mı? diye çok üzülüyordu. Bir gece rüyasında kendini cennette görüyor. Bütün sahabeler toplanmış Hz. Peygamber(s.a.v.)'i bekliyorlar. Halil'in annesi hanım sahabelerden birine yaklaşıp soruyor: Bugün burada ne var ki böyle toplanmış bekliyorsunuz! Hanım sahabe cevap veriyor: Bilmiyor musun, bugün burada şehit Halil Esendağ'ın düğünü var. Nikâhını Hz. Peygamber(s.a.v.) kıyacak onun için bekliyoruz…” Bu rüya o zamanlar kime anlatılsa gözyaşları içinde mescide kapanıp ağlamıştır.
Gönüldaşlarım, ülküdaşlarım: bu kutlu yolda zaferin habercisi olan mübarek şehitlerimize karşı her an için aklımızda ve kalbimizde bir şükran borcu ve mesuliyet duygusu hayat bulmalıdır. Şehitlerimizin, ebediyen anılmalarını ve gönüllerde yaşamalarını kolaylaştırarak, dâvâmızın manevi cephesini genç kuşakların özümsemesini sağlamaya çalışmak, bir ülkücü olarak alınmış en önemli sorumluluklardan birisidir. Şunu unutmamak gerekir ki “geçmişini unutulmuş bir dava’nın gelecekte sağlam temellere dayanan bir gelenek üzerinde yükselme imkanı olmayacaktır.” Şahadet riyası olmayan bir ibadettir. Halil Esendağ ve Selçuk Duracık yaşamlarının baharında, bir büyük davaya gönül vererek gittiler. Davası uğruna şehit düşmüş diğer ülküdaşlarımız gibi destansı bir mücadelenin en ön saflarında iman vecdi ile Hakk’a yürümüş, kahramanlıkları ile Ülkücü’ nün gönlünde abideleşmiş ve geleceğe bizler için ibretli mesajlar bırakmışlardır. Yurdun dört bir yanında aynı gaye uğruna can veren, kan veren bu insanlar, birlik ve beraberlik ruhunun şahlanış dönemindeki örnekleridirler. Buradan kutlu davamız uğruna şehit düşen bütün ülküdaşlarımıza Allah’tan rahmet, ailelerine ve Türk Milliyetçileri’ne sabırlar vermesini niyaz ederim. Ruhları şad mekânları cennet olsun.
Manisa Ülkü Ocakları İl Başkanı
Ali ÖZKAN
Konu: cCc...İKİ ÜLKÜ GÜLÜ...cCc 
Ptsi 8 Haz. 2009 - 17:59
Mesaj Sayısı
Doğum Tarihi