KONGRELER VE SEVGİSİZLİĞİMİZ

KONGRELER VE SEVGİSİZLİĞİMİZ


Olağan Kurultay sebebiyle İstanbul’da başlayan ilçe kongreleri bir gerçeği yüzümüze en yalın hali ile vurdu.Ülkücüler birbirini sevmiyor.Hatta Ülkücüler birbirinden nefret ediyor.



Son yıllarda İstanbul’da yapılan yanlışlıklar ve izlenen ikili kutuplaşmanın bizi getirdiği nokta bu.



Parti içi ikbal arayışlarının karakter erozyonuna uğrattığı bazı simaların yanlış davranışları ile filizlenen ve Türk Milliyetçileri arasında hiç olmaması gereken davranışlar artık günlük hayatımıza ve kongrelerimize sirayet etmiş durumda.



Birbirine dayanarak dava arkadaşlığı yapması gereken insanlar ikbal kaygısı ile yapılan yanlış politikalar neticesinde birbirine selam vermekten kaçınıyor hatta kongreleri vesile sayarak birbirini incitiyor.



Ülkücü ülkücünün kardeşidir fikrinden hareket etmek yerine aynı düşüncede olmadığı her ülkücüyü hasım gören bir anlayış içimizde kabul görüyor. Bir taraf kimin Ülkücü olduğuna karar verme yetkisini kendinde görüyor diğer taraf ise mevcudu meşru saymıyor.



Yönetimleri elinde tutan güçler istişare ve meşvereti hatırlarına getirmeden geleneğin biat tarafını tercih etmektedirler. Kendilerine biat etmeyenlere yaşam hakkı tanımayan bu zihniyetin yarattığı iklim sadece nefret, sevgisizlik, tahammülsüzlük ve şiddet üretiyor.

Sadece kongre hesaplarına sıkışıp kalarak sergilenen bu davranışlar Türk Milliyetçilerini bölmekten başka bir işe yaramıyor.



Bir anlayış, irade koyma kabiliyetlerine ipotek koymak istemekte ve ya bizdensin ya diğerlerinden diyerek itaat istemektedir. Beklediği itaati göstermeyenlere karşı Nemrut’ça bir yaklaşımı benimseyen bu anlayış İstanbul’da harekete zarar vermektedir. Mevcut iktidarlarının devamı için insanlardan vazgeçmeyi şiar edinenler de aslında kendilerini vazgeçilir hale getirmekten başka bir şey yapmamaktadırlar.



Bugün sorumlu olduğu teşkilatların kapısından giremeyenler kendi boylarını uzatmak yerine bütün vakitlerini başkalarının boylarını kısaltmaya harcamasaydı hafta sonu yaşananlar yaşanmayabilirdi. Öptükleri eli kimse kapmasın diye gösterdikleri gayreti Ülkücülerin gönlünü kazanmaya harcasalardı içimizi acıtan bu düşmanca kamplaşma bu kadar derinleşmezdi.Dar ekipçilik anlayışının bizi sürüklediği bu noktadan ders alınsaydı bugüne gelinmezdi



Hiçbir kucaklayıcı tavrın görülmediği İstanbul bir sosyal barışa muhtaç. Bütün Ülkücüleri kucaklayacak onlara ruh ve heyecan kazandıracak bir yapılanmaya ihtiyaç var.



Geçmişte yaşananlara kalem çekerek bütün dava arkadaşlarımızı İstanbul’da iktidar yapacak bir organizasyona dâhil edebilme özelliği gösterebilecek bir anlayışı geliştirmek gerekiyor.



Bunu birlikte yapabiliriz. Bu kavgaya son verebiliriz. Kavgadan beslenerek ikbal peşinde olanları ortaya çıkarabiliriz.



Her bir değerimizi Ülkücü anlayışın gereği olarak kucaklamak ve kazanmak bizim görevimiz olmalıdır. Birbirimizi kazanmak ve sevmek yerine çeşitli suçlamalarla itham ederek karalamaya çalışmak, kongre kazanmak için çeşitli hilelere başvurmak MHP’ye kazanç sağlamaz.



Bir tek Ülkücünün gönlü dünyevi bütün makamlardan üstündür.

Milliyetçi Hareket yüreklerini fethettiği insanların omuzları üzerinden yükselecektir.

Milliyetçi Hareket Hareket yürekleri fethettiği gün iktidardır.



Müjdat Öztürk

16 Haziran 2009

kozenir kardeşim paylaşımın icin teşekkür ederim..
yazar kardeşimiz istanbuldaki olumsuzluklardan bahsetmiş..tesbitleri ve kaygıları su götürmez..keşke o olumsuzluklar sadece istanbul ile sınırlı kalsa..her yer aynı her yer huzursuz..herkes tedirgin..
rüzgar ekenler fırtına bicecekler ..kacınılmaz. sözüm ona ülkücüleri sokaktan cekme idaasında bulunup kongre günlerinde muhaliflerinin üstüne onları salanlar tarih huzurunda sorumlu luktan kurtulamayacaklardır. kongreler gelir gecer lakin bu ciğilikler hep hatırlanacaktır..

Hocam, Müjdat kardeşimin ibret verici yazısını bizimle paylaşmanız ders alınması noktasında isabetli olmuş.

malesef uzun süredir kendi ikballerini devlet, millet ve dava ikbal ve geleceğinin üstünde tutan bazı art niyetli kişiler davaya hizmet etmeyi değil,davaya kendilerine hizmet ettirmeyi ilke haline getirdiler.

ve bu kişilerde malesef ama malesef teşkilatlarımızda azımsanmayacak kadar çoklar.ve bu kişiler davanın adamı değil adamın adamı oldukları içinde hayli revaçtalar.

tabi olayın en büyük suçlusu ise o yarasalardan çok ülkücüyüm deyipte kişilerin yaptığı yanlışları davaya, teşkilata mal ederek teşkilatlarına küsen, adeta teşkilatlarını terk ederek o kişilere bırakan kişilerdir. yani bizleriz.

ülkücüler dahada geç kalınmadan akıllarını başlarına devşirmeli, teşkilat ve davalarına sahip çıkmalıdır.

adamın adamı değil, davanın adamı olanlara selam ve saygılar.