SOLAN SON GÜLE… ŞÜKRÜ SANCAK’A…
Aralık ayı yaklaştığı zamanlarda insanlar üşür. Gündelik hayatlarını yaşayan insanlar kış ayında soğuktan üşür. Kış yüzünü göstermeye başlar. Yaşadığımız şehir Ankara gibi yerlerde insanlar akşam vakti yürürken Ankaranın o meşhur soğuğu insanın suratına vurur. Birde eskiden kar yağardı her yer bembeyaz karlarla kaplanırdı. Ya bizim bizim yüreğimiz yanar..
Şükrü SANCAK’tı O. Akranları mahallede çelik çomak oynarken Zeytinburnunun ara sokaklarında top peşinde koşarken O’nun ülkü adlı bir yare gönül kaptırışıdır O’nu vuslata erdiren.
Biz Aralıkta uğurladık Başbuğdan sonra bize fikriyatta bu davayı öğreten büyük ülkü insanı her ülkücünün ilk okuduğu Bozkurtların Ölümü ve Bozkurtların Dirilişinin yazarı Atsız Atayı, biz aralıkta uğurladık Doğu Türkistan Mücadelesinin yiğit eri büyük devi İsa Yusuf ALPTEKİN’i, biz aralıkta uğurladık ülkücüler cezaevinde dışarıda elit ağabeyler bırakın çocuklar bu işleri işinize gücünüze bakın diyerek sırt sıvazlarken ikbal ve istikbali elinin tersiyle iterek davasına omuz veren ahde vefa abidesi Metin TOKDEMİR’i, İnandığı değerler uğruna onaltısında zindanlara düşen Velican ODUNCU’ların kader arkadaşı çilehanelerden çıkıp evlenen bir kız evlat sahibi olan cezaevlerinde tutulduğu amansız hastalıktan dolayı vefat eden Ferhat TÜYSÜZ ağabeyimizi, acaba onun vefatından geriye bizlere yadigar bizlere emanet o küçük kız çocuğu nerdedir, ne halde ne dirliktedir. Nice nicelerini birde Aralık ayında uğurladığımız bu hareketin isimsiz kahramanlarından Şükrü SANCAK gelir gözümün önüne. Zeytinburnu Abdulhak Hamit Tarhan ilköğretim okulu 8. sınıf öğrencisi Şükrü SANCAK Ülkücü Hareketin ilk şehidi Ruhi KILIÇKIRAN’ı andırırcasına Ramazan Ayının 23. günü 19 Aralık 2000 günü Zeytinburnu Ülkü Ocaklarına girerek içeri kurşun yağdıran kızıl itlerin kurşunlarıyla şehadete ermesi mıh gibi çakılır beynimize.
Ve bu dava uğruna fi sebilillah diyerek yürüyen yiğitlerdir. Ciğerleri hava pompasıyla şişirilerek okulunun en üst katından atılan Dursun ÖNKUZU, okulda mahsur kalan arkadaşlarına ekmek götürürken şehadete eren Süleyman ÖZMEN, fakülte koridorlarında kurşunlara hedef olan Yusuf İMAMOĞLU, tabut bulunamayarak kar altında battaniyeye sarılarak uğurlanan Mustafa EROL’umuz. Onlar bizim yüz akımız onlar bizim şerefli mazimizdir.
Yetmiş sekizin nisanında Tandoğan meydanına yürüyen Başbuğum ve yeminli yüzbinler gelir aklıma ve bizlerin ikibin yirmibeşin ekiminde Tandoğan meydanında yürüyüşümüzü liderin Türkiye haykırışına burada diye ses verişimiz. Ne Mutlu Türküm Diyene sedalarının gökyüzünü kaplayışıdır. Dosta güven düşmana korku salan.
Gün bey gelir gözümün önüne. Bebelerinin ve eşinin gözünün önünde şehadet şerbeti içen yol geçen ahnı olan gümrükleri namus kapısı haline getiren ve yalları kesilen köpeklerin kanlıo gözlerinden kalleş duygularıyla namlulara yazılmasıyla Gün SAZAK’ın şehadetidir yürek yakan…
Eylülleri hatırlarım bir an. Yaşandığında dünyada olmadığımız büyüklerimizin dinlediğimiz eylüllerdir onlar. Başbuğumuz ve Yusuf soylu yiğitlerin zindanlarda dokuz yiğidin darağacında olduğu yıllardır.
Gönül ateşiyle yeniden tutuşan ocakları bilirim…
Söğütözünde sevdalarını satanlar kara kışta ülkücüleri yollara dökenler başka yerde yaban olanlar vardır birde.
Nisanla gelir aklıma kahrolası nisan. Doyamadığımız Başbuğumuz gelir aklımıza. Bizlere dünya gözüyle görmenin nasip olmadığı Başbuğumuz. Afiş asarken kurşunlanan Fethi ASLANHAN, evlatlarının gözü önünde kurşunlanan Malkara Belediye Başkanımız Mehmet DÖLKAN’larda yaşayışımızdır gerçeklerimiz.
Neden acaba neden hep biz?
Gamı kederi çileyi çeken biz…
Test ve tost arasında hayat süren dersanelerdeki gençlerimiz, paklarda saman alevi aşklarla liseli gençler, stadlarda çığırtkanlık yapanlar, sevdiği sanatçı için gözyaşı döken kendini paralayanlar
Bir yanda Onlar… Bir yanda biz…
Aynı sokaklarda beraber yan yana yürüdüğümüz insanlardan ömrünü zindanlara heba eden MHP Adana davası sanıklarından Mehmet EMEÇ ağabeyimizin cezaevinden tahliyesinden sonra cezaevinden çıkarak Yozgatı bilenler bilir şehrin dışında bir dağ başında bulunan cezaevinden elinde bir küçük çanta yürüyerek ahdım vardı Ülkü Ocaklarına gidecektim diyerek bir akşam vakti misafirimiz oluşu. Bu davanın asıl sahibi bir ülkü erini misafir edişimiz. Deselerki durum yine aynı o zaman yaptığımı yine yaparım gerekirse yeniden gider yatarım diyebilen bir yiğidi hayranlıkla izleyişimiz. Yozgat Ülkü Ocakları dışarının soğuk havasında buz keserken o sıcak ortamı anlatmanın izahı yoktur.
Ve test ve tost arasında sıkışıp kalanlara inad Şükrüleşişimiz.. Sancaklaşışımız…
Şükrümüz Sancağımız bizim…
Rahmetli Şükrü Sancak, ailece Zeytinburnu ilçesinde yaşamaktaydı. Evinin tek erkek evladı, bacısı Işık’ın tek kardeşiydi. Yazları gidip memleketi Edirne’de tarlada bahçede çalışıyordu. Babası pazarcılık annesi terzilik yapıyordu. bu yiğit ülkü eri 2000 yılının Ramazan ayında bayrama tam bir hafta kala, ülkenin içinde bulunduğu ortamda terörist kampları haline gelen cezaevlerindeki mahkumların f tipi cezaevlerine nakli sırasında yaşananları protesto etmeye kalkan ağzı salyalı itler yollarını Zeytinburnu Ülkü Ocaklarına çevirmişti. Evi arayarak annesine iftara gelemeyeceğini bildiren Şükrü iftarı o gün ocakta yapacaktı. Ocakta iftar o gün onların sırasıydı. O gün ise Zeytinburnu Ülkü Ocaklarının ocağın dışında bir mekanda iftar yemeği vardı. Ocakta üç arkadaştılar. İftara vakitler yaklaşırken sıcacık pideler fırından alınmış yemekler hazırlanmış evlerden annelerin getirdikleri sofraya konmuştu. Elleriyle yapmıştı salatayı da Şükrü. Bir anda kapının çalmasıyla iftara biri daha katılacak diyerek bakarlarken açılan kapıdan içeriye elleri kanlı kızıl salya salan itler girmiş içeriye kurşun yağdırıyorlardı. Ocakta bulunan iki arkadaşı kurşunlarla yaralanırken Şükrü uçmağa varıyordu.
Ülkücüler bambaşka bir acıyla gark oldular. Tez duyuldu kara haber. Ülkücüler koştu geldi. Hastaneye vardılar. Acı haber vurdu suratlarına Şükrü SANCAK vefat etmişti.
Bu hareketin gün görmüş çilesini çekmiş davasından ödün vermemiş ağabeyleri bu duyguları çok yaşamıştı. Şükrü bizim aşağı yukarı yaş akranımızdı. Genç ülkücüler o ocaklarda dinledikleri ülkücü şehitler kervanına uğurluyorlardı Şükrü’yü…
Şükrü bizim yüz akımız oldu. Şimdi İmamoğlu ile Velican ile yan yana…
O günlerde kaleme aldığım o anların yaşandığı solukta mısralara dökülmüş bu şiirimle sizleri baş başa bırakmak istiyorum.
Daha Yaprakları Açmadan Solan Son Güle…
Daha çocuktu
Çocuk yaştaydı
Gamın kederin çilenin ızdırabın
Boy boy yüreklere gömüldüğü bilinen
Ülkü Ocakları
Sanki onun yuvası ülküsü ise aşkıydı
Arkadaşları bir gül koparır
Sevgiliye uzatır
O ise yalın kılıç Avşar Başbuğunun izinde
Ağabeylerinden öğrendiği kutlu davada
Sanki yüce dileğe at koşturmakta
Doğu Türkistanda soydaşlarına göz yaşı dökmekte
O kim mi?
O bir ülkü çocuğu
O bir ülkü eri
Cami önünde can veren Yavuz Çalışkan
Yurt odasında bombalanan Mustafa Erol
Cuma namazından eve giderken
Şehadete eren Mehmet Dölkan
O ise iftar saatinde niyetli ağız
Hep kahpe namluların serseri kurşunlarına hedef olmakta
Anaların gözü yaşlı
Babaların yüreği dağlı
Ülküdaşları Ona destan yazmakta
Sen şehit oğlu şehit
Selam Ruhi’ye, Selam Pehlivanoğlu’na
Selam yaprakları açmadan son güle
Sezer Yozgat
Mesaj Sayısı
Doğum Tarihi
Konu: ŞÜKRÜ SANCAK...RUHU ŞAD OLSUN... 
Cuma 26 Haz. 2009 - 20:13