ÖĞRENDİM Kİ !!!
Öğrendim ki...
Güveni gelistirmek yillar aliyor,
Yikmak bir dakika.
Öğrendim ki...
Hayatinda nelere sahip oldugun degil
Kiminle oldugun onemli.
Öğrendim ki....
Kendini en iyilerle kiyaslamak degil
Kendi en iyinle kiyaslamak sonuc getirir.
Öğrendim ki...
İnsanlarin basina ne geldigi degil
O durumda ne yaptiklari onemli.
Öğrendim ki...
Ne kadar küçük dilimlersen dilimle
Her isin iki yüzü var.
Öğrendim ki...
Olmak istedigim İnsan olabilmem
Cok vakit aliyor.
Öğrendim ki...
Bütün sevdiklerinle iyi ayrilman gerek
Hangisi son görüşme olacak bilemiyorsun.
Öğrendim ki...
'Bittim' dedigin andan itibaren
Pilinin bitmesine daha cok var.
Öğrendim ki...
Bazi insanlar sizi cok seviyor
Ama bunu nasil gösterecegini bilemiyor.
Öğrendim ki...
Ne kadar ilgi ve ihtimam gösterseniz
Bazilari hic karsilik vermiyor.
Öğrendim ki...
En iyi arkadasla sıkıcı an olmaz.
Öğrendim ki...
Düştüğün anda Seni tekmeleyecegini düşündüklerinden bazilari
Kaldirmak icin elini uzatir.
Öğrendim ki...
İki insan ayni seye bakip
Tamamen farkli seyler görebilir.
Öğrendim ki...
Anlatmak ve yazmak ruhu rahatlatir.
Öğrendim ki...
Duvarda asili diplomalar
İnsani insan yapmaya yetmez.
Öğrendim ki...
Ask kelimesi ne kadar cok kullanilirsa, anlam yükü o kadar azalir.
Öğrendim ki...
Karsisindakini kirmamak ve inanclarini savunmak arasinda cizginin
nereden gectigini bulmak zor.
Öğrendim ki...
Gercek Arkadaslar arasina mesafe girmez.
Gercek Aşklarin da !
Öğrendim ki...
Ne kadar yakin olursa olsunlar
En iyi Arkadaşlar da ara sira üzebilir.
Onlari affetmek gerekir.
Öğrendim ki...
Bazen başkalarini affetmek yetmiyor.
Bazen insanin kendisini affedebilmesi gerekiyor.
Öğrendim ki...
Yüreginiz ne kadar kan ağlarsa ağlasin
Dünya Sizin icin dönmesini durdurmuyor.
Öğrendim ki...
Sevgiyi çabuk kaybediyorsun, pismanligin uzun yillar sürüyor..
KALBİ OLANIN HÜZNÜ DE VARDIR !!!
Sokaktayım ve yürüyorum.Yürüdükçe arka adımda bırakıyorum unutmaya yeltendiklerimi.
Yürüyorum ve bir bir terkediyorum yitirmeye niyetlendiklerimi. Kaçmıyorum,korkmuyorum,kırmaktan da çekinmiyorum.Önüme bakıyorum ve yürüyorum. Yere dönük kafamı kaldırıyorum semaya.Bir nida işitmek istiyor benliğim "İyisin kulum,iyi olacaksın,dağın büyük.yeterki korkma" "Diren ey gönlüm karanlıklara" Sokaktayım ve yürüyorum.
Yürüdükçe sonbahara vurgun gönlümdekileri arkamda bırakıyorum. Kafamı kaldırıyorum ve dilimi şükürle buluşturuyorum.Ne mutlu ki diyorum gülümseyebilmeyi biliyorum.Yaramı da seviyorum.Yarayı açan değil açtırana hamd olsun diyorum. Sıkıntılarım beni güçlü kılıyor.O halde yorulmak yok yola devam diyorum. Ellerimi semaya kaldırıyorum.diz çöküyorum.Gözyaşlarımı avucuma
saklıyorum.Kalbimin kanayan yanını diğer yanıma emanet ediyorum ve şükrediyorum..Hala dik duracak kadar güvenim olduğu için.. Ağzımdan son bir cümle dökülüyor. "Kalbi olanın hüznüde vardır" Herhangi bir kimsede, gizli bir aşk derdi yoksa, o yaşıyormuş gibi görünse de, onun gönlü ve canı yoktur. O âdeta gezen, dolaşan bir ölüdür. Eğer aklın varsa, git de Hak''dan derd iste, çünkü derdsiz olmak, aşk derdine düşmemek, tedavisi imkansız bir hastalıktır.( HZ. MEVLANA)