GEÇ KALMIŞ BİR ÖZÜR!

(Muhammed Mahnovi-Kendi sesinden)
--------------------------
Tan yeri ağarırken göçtünüz aramızdan,
Habersizken sevdanızdan sokaklarda
Ben çelik çomaklar oynuyordum
Siz bir milletin makus talihine
Çıkarken sahib....

Yeni yetmeliğimde koşuyordum peşinden,
Kara kaşlı kara gözlü nefislerimin
Geçtiğim, sokak başlarındaki kahramanların
Ondörtlü tutan ellerinden habersizdim;
Hovardalıklarıma sigara tüttürürken
Üşüyen o ellerdeki bozkurt ruhundan...

Daha murad alamadan ehlinden
Ne muradlar bıraktınız ardınızdan bize
tek bir kurşun bırakmadan geriye,
ilahi şerbet gibi içtiniz hepsini şehidlikle...

Ben maziye özlem duyan
yitik bir neslin bedbaht bir ferdi
Ölmek ve kalmak isterdim şerefle
fatihalar ve ihlaslarla süslenen kabirlerde...

Ayaklarımda prangalar var
Beynim "niçin"lere mahkum
Evlad u iyal, fitne hükmünde dünyam
Meleklerle yarenlik yapanlara inat,
hayalden öteye geçemeyen bir adam...

Firdevsin ırmaklarındaki dostlar!
Sokaklardaki kanlarınız kurumadı hala
Ama...Ben ezilirken altında
külhanbeyi pozlarda aradım
ilahi ruhunu kutlu sevdanızın...

Binlerce yıllık yiğitlikler de gitti
Bize kalan sadece müflis bir gurur
Kısacık ömürlerde yaşanmışken asırlar
Artık son sözümüz odur ki,
Kutlu şehidlerden bir özür!