Ve.. Çanakkale Geçildi

"Dur yolcu bilmeden gelip bastığın
Bu toprak Bir devrin battığı yerdir
Eğilde kulak ver bu sessiz yığın
Bir vatan kalbinin attığı yerdir."

"Son vatan parçası geçerken ele" Çanakkalede kopan zelzele bir milleti uyandırıp tarih önünde devleştirmiştir. Bin yıldır yapılan haçlı saldırıları nihayetinde teslim almak ve ebediyyen yok etmek istediği bu milleti devrin en güçlü silahları ile, en güçlü donanması ve orduları ile yüklendiği Çanakkalede Bir milleti devleştirdi ve en modern silahlarıyla aciz kalıp Çanakkaleyi geçemeden gittiler.

Çanakalede öptükleri bileğin bükülemiyeceğini anlayan ebedi ve ezeli düşman batı anladıki bunun yolu bu değil. Bu yol silahla saldırmak değil, bu yol ateş kusan dünyayı cehenneme çeviren demir, ateş silahlarla değil çok daha başka çok daha etkili ve kuvvetli bir silah bulup kullanmalıydılar.

Ve bu silahı Bu yüce milletin bağrında besleyip büyüttüğü ellerle kullanmalıydılar.
"Sermayesi kin, vahşet
Kan kokan medeniyet,
Dalga dalga vurdu Çanakkale'ye
Toplanmış uzaktan yakından
Soylusu, soysuzu
Her cinsten küfür bir millet
Son dinin nuru sönmesin diye,
Vatan, Endülüs'e dönmesin diye,
Küfre karşı direnirken bu millet
Gövdeler tabyaydı,
Göğüsler siper
Destanlara isim oldu her nefer."

Tarihte bir milletin kanıyla yazdığı tek destandır Çanakkale.
Çanakkalede diz çökenler bütün kininlerini nefret ve düşmanlıklarını bileyerek döndüler ve düşündüler
Giremedikleri o vatana girmenin ve zapdetmenin yollarını aradılar yıllarca ve 10 Kasım 1938 bayramları oldu. Halen o topraklarda onlar gibi olupda onlardan olmayanlar vardı verelim bu milleti yok edecek silahları ellerine onların ellerinde, onların siperlerinden sırtından kalbinden, beyninden vursunlar diye.

Edirneden Karsa kadar geldiler girdiler adım adım bütün yurda, vurdular Cudide, gabarda, vanda hakkaride.
Aldılar bütün benim olanları bir, bir ektiler toprağımı, çalıştırmak için beni bir ırgat gibi toprağımda Ve ellerinde en güçlü silahla benim uğruna öldüğüm dinimi bir silah gibi kullandılar o çirkin emellerine bağrımızda yetirtirdiğimiz hainleri şakşamlamak için dolduk, sığmadık meydanlara
Allah diyor, peygamber diyorlar diye şakşakcılık yaptık Allahın kılıcı olan milletime düşmanlık yapanlara

Yıllar yılı
Yaraya tuz basmaya
Bozgun hüznüyle çöktü her akşam
Kör kuyularda
Katmerlendi karanlık
Davetkar çığlıklar çınladı
Mağara tavanlarında
Geldikleri gibi göndermiştik ya
Gittikleri gibi geldiler paşam.

Ve Çanakkale geçildi
Tek silah atıp, tek can vermeden Çanakkaleyi geçtiler değil İstanbul, Ankaradan Diyarbakıra, Karsa kadar girdiler.
Kimin boynunda cesaret madalyaları, kimi küfrün kucağında, kimi onun emrinde
Silarları ise benim yüce dinim
Kimi gürcü, kimi arap, kimi arnavut kimi bilmem ne
Hepside dün yemende olduğu gibi sırtamdan vurmak için birlik oldu, içimizdeki dönme devşirme küfürn ordusu komünistinden, devşirmesinden, din taciririne kadar hepsi
Ve Çanakkaleyi geçtiler şerefsiz, soysuz lar ordusuyla kancıkcasına, alçakcasına
Ve ihanet, zillet alkışlandı

Gününü gün ettikçe
Kaza bela savanlar
Çoğaldıkça çoğaldı
Bin yaşayan yılanlar.
Gören göz
Düşünen baş,
Hisseden yürek ağlar
Gün,
Türk'ten intikam alma günüdür!
Gelen,
Mondros'tur, Sevr'dir ağalar