MHP'YE MUHALEFET...

MHP’YE MUHALEFET…

MHP’nin takip ettiği siyaseti nasıl buluyorsunuz? MHP, 70 milletvekiliyle 70 milyonu temsil etme noktasında olumsuz bir tavır sergiledi mi bugüne kadar? Bu soruları samimiyetle, art niyet taşımaksızın kendi kendinize sorunuz. Gönül verdiğiniz siyasî partileri elbette sorgulama hakkına sahipsiniz. Yeter ki niyet halis olsun, gönüllerde samimiyet olsun.

Ben MHP’yi eleştirecek malzeme bulamıyorum. Hâlbuki araştırıyorum, soruşturuyorum. Partimizin, olursa, yanlışlarını da savunmak zorunda kalmayalım diye dışarıda karşılaştığım her türlü eleştiriye kulak veriyorum. Ama art niyet taşımadan, partiyi yıpratacak fikirlere gülüp geçerek…

Gördüğüm şu ki MHP’ye yöneltilen eleştirilerin hepsinde buram buram menfaat kokuyor. “Bırakmadı gitti!” dedikleri “koltuk” için; kendini feda eden, kelle koltukta gezen o kadar insafsız var ki piyasada. Bu insanlar bunu meslek edinmişler. Kendi istedikleri şahıslar koltuğa oturmadığı müddetçe MHP’yi övmeyi kendilerine utanç addediyorlar. Çünkü MHP için “iyidir, hoştur” derlerse lideri de tasdik etmiş olacaklar. Bundan öyle sakınıyorlar ki… Bu insanların samimiyetsizliği karşısında hicap duyuyorum.

Bakıyorum adama; parmağında tuğralı bir yüzük, boynunda bozkurtlu bir kolye, ülkücülük iddiasında. İyi, güzel. Ülküdaşımız deyip bağrıma basayım diyorum, lidere bağlılığımı sorguluyor. Tabi onun imtihanından kalıyorum. Ekşitiyor suratını, kaldırıyor kaşlarını ve düşünmeye başlıyor. Liderle ilgili “çağ”ımızın “yeni” paçavralarından, birkaç internet sitesinden okuduğu safsataları sıralamaya başlıyor. Bir görseniz, mübarek robot. Nasıl da ezberlemiş! Hafızaya o kadar yükleme yapılmış ki; mesela 9 Işık’tan tek ışık bile süzülmüyor. Zihnine bir karanlık çökmüş ki zifirî…

Hazreti Ömer (r.a.)’in kılıç hadisesini bilirsiniz. Adalet timsali halife, etrafındakilere kılıcını gösterip “eğer bir hata yaparsam beni bununla düzeltiniz” mealinde bir söz söyler. İşte kendine “muhalif” diyenler bazen bu hadiseyi hatırlatırlar. Yıkıcı eleştirilerine bunu kalkan yaparlar. Fakat o güzel misali verirken sadece kılıcı uzatana değil, bir de kılıcın uzatıldığı insanlara bakmak lâzım. Her önümüze gelene kılıç vermeye kalkarsak vay hâlimize! Gerçi bugün kılıç vermeye ne hacet...

Ağzını açanın “cı”lı, “ci”li eklerle fişlenmesini istemiyorum ben. Bu ağızların, şunun bunun ismini arkasına alıp onlara koltuk biçmesini de istemiyorum. Çok şükür ki tek kimliğimiz var; o da ülkücülük. Fâni isimlerin sonuna “cı”lar, “ci”ler ekleyerek baki kalınmaz. Baki olan tek servetimiz var; o da “ülkü”müz.

Ülkücüyüm deyip ülkücüleri sorguya çekmek her yiğidin harcı değil. Bana öyle geliyor ki “ülkücüyüm” dedikten sonra sorgulayacağımız ilk ülkücü aynada gizli. Yeter ki aynanın karşısına geçmeye cesaretimiz olsun. Kendilerini dev aynalarında görüp, başkalarının aynasına çamur atmaya kalkanlarla bir adım ileri gidemeyiz.

MHP’ye muhalefet etmek yürek ister; samimiyet dolu, menfaat bataklığına saplanmamış tertemiz bir yürek… Göreniniz, bileniniz var mı?

Arslan KURTALP